Conan The Barbarian 3D – juz sam tytuł mówi wszystko.
Advertisements
Month: February 2012
Generation Berlinale – festiwalu dzień ostatni
Ostatni dzień festiwalu upłynął pod szyldem cylku – Generation.
Electrick Children
Mormoni z Las Vegas i squatujący muzycy. Wszystko połączone z historią poczęcia za pomocą kasety magnetofonowej. Świetna reżyseria, super soundtrack. Polecam. Zdecydowanie jeden z lepszych tego dnia, jeśli nie najlepszy.
Snackbar
Holenderski paradokumentalny film z elementami reality show. Historia skupia się w okół snackbaru i wystawających pod nim młodych ludzi. Trzeba sie trochę przemóc na początku filmu do oglądania. Historia wciąga, ale powoli, momentami za wolno.
Una Noche
To historia tej nocy, podczas której trójka młodych ludzi postanowiła uciec z Kuby do Miami. Co działo się przed, w trakcie i po zostało znakomice przedstawione w filmie, który spełni wymagania nawet wybrednych widzów.
Magi I Luften
Czyli love is in the air, duński musical, w którym spotkać możemy duńskie gwiazdy pop i ich namiastki, zakochanych młodzieńców i dziewczynę pragnąca defloracji. Wszystko bardziej kolorowe, wulgarne i śpiewane niż jakikolwiek współczesny teenee-musical. Momentami nudzi. Są tez momenty, w których film błyszczy.
Ostatnim Seansem tego Festiwalu dla mnie były nagrodzone filmy krótkometrażowe.
Formentera, szczyt G8 i porzucone noworodki (Berlinale – dzień przedostatni)
Magyarország
The Venue – Haus der Berliner Festspiele – trochę ciasno, chociaż sala duża. Nawet jeśli wejdziesz na salę z napojem, to za chwilę z nim wyjdziesz.
The movie(s) – Węgierskie filmy krótkometrażowe nie należą do najbardziej znanych, według jednego z reżyserów filmów zebranych do kupy pod tytułem Magyarország, nie należą też one do najpiękniejszych, a tak na prawde są brzydkie. Ja patrząc z perspektywy widza mogę to tylko potwierdzić. Mój ulubiony segement to ten z kolorową animowaną czołówką i super napisami końcowymi.
Formentera
Jakoś mam słabośc do filmów z S. Timoteo. Formentera jest bardzo bliska doskonałości, dzieli ją od niej tylko tyle, ile filmową wyspę od Ibizy – czyli są praktycznie bardzo blisko.
Diaz
Świetny, wchodzący pod skórę na wiekszą część seansu film. Pokazuje nam co potrafi włoska policja, i jak jest ona w stanie rozprawić się z nieposłusznymi uczestnikami demonstracji Anty – G8. Wiele scen pełnych graficznej przemocy, w których można zobaczyć udoskonalone metody działania Milicji Obywatelskiej. Włoskie “ścieżki zdrowia” to nie najstraszniejsza rzecz jaka zobacyzmy w tym filmie. Zasłużone trzecie miejsce w plebiscycie publiczności.
Rosyjscy mundurowi i masowa produkcja komercjnych dokumentów o filipińskich slumsach – Berlinale Tag 7 und 8
The Conwoy
The Venue – Colosseum – bardzo lubimy to kino.
The Movie – Rosyjski akcent na Berlinale, szorstki, mocny film, z kamienną twarzą odtwórcy głównej postaci. Gra aktorska świetna, fabuła na pewno bardziej wciągająca niż w przypadku także pokazywanego na festiwalu “Haywire”. Momentami miałem wrażenie, że oglądam połączenie Pulp Fiction ze starym dobrym kinem Pasikowskiego.
Ang Babae sa Septic Tank
The Venue – Cubix again
The Movie – jak wiadomo ze wszystkeigo można zrobić produkt, więc nie powinien dziwić fatk, że niskobudżetowe dokumenty o filipińskich slumsach mogą stać się festiwalowym produktem na skalę masową. Nic dziwnego też, w tym że mieszkańcy slumsów nie widzą nic niecodziennego w obecności kilkuosobowej ekipy filmowej biegającej dookoła i szukającej materiału na kolejny film o biedzie. Właśnie z tego zjawiska szydzi i obnaża jego niedorzeczność film ze stajni Martinez Rivera Films. Oczywiście nie brakuje w tym wszytkim znakomitego poczucia humoru. Można zaryzykować stwierdzenie, że The Woman in the Septic Tank to swego rodzaju “Scary movie” lub “Naked Weapon” niskobudżetowych dokumentów traktujących o biedzie w filipińskich slumsach.
MMA w teatrze – Berlinale Tag 6
Haywire.
The Venue – Berlinale Palast zostaje corocznie przemieniony z Teatru przy Potsdamer Plazt w centrum wydarzeń festiwalowych. Ponieważ sala ma budowe teatru (bo tak na prawde jest teatrem) to mamy widzów poukładanych na poziomych lożach. Im wyżej tym niewygodniej sie ogląda, dlatego zawsze w takich miejscach wybieram parkiet (wyjdź na parkiet tancuj tancuj). Niestety system rezerwacji wybrał za mnie mniej pożądane miejsce pod sufitem. Pojemność sali przeogromna.
The movie – trailer filmu obiecuje nam dynamiczne, mocne sceny walki i gwiazdorską obsadę. Sceny wali dostajemy takie jakich się spodziewamy – mocne, szybkie, powalające. Dostajemy też w filmie gwiazdorską obsadę – fajnie jest na przykład zobaczyć jak M. Fassbender dostaje wciry i walczy. Jednakże prócz tego film nie ma nam nic dodatkowego do zaoferowania. Momentami miałem wrażenie, że oglądam film w stylu “Nude nuns with big guns” , były też chwile kiedy kleiły mi się oczy, były też takie momenty że miałem odczucia jakbym ogladał Seagal-o-exploitation. Storyline w filmie żadna.
Spodziewałem się po tym filmie znakomitego kina akcji, w którym jak za starych dobrych czasów gwiazdy grają drugoplanowe role, a główną bohaterkę gra mało znana, ale za to znakomita aktorka.
Dostałem dobre sceny walki z przerwami na słabe dialogi i zwlaniającą tempo filmy story line. Poszczególne elementy filmu były świetne, niestety Haywire zawodzi zupełnie jako całość.
Berlinale Day 5
10+10
The venue – Kino International jest kinem które wygląda jak hotel z filmów o drugiej wojnie światowej. Żyrandole, wysokie sufity itp. Sala kinowa pamięta chyba ostatnie lata DDR/BRD. Podobało się.
The movie – film składał się 20 filmów 20 reżyserów, czas trwania każdego około 5 minut. Godne polecenia okazały sie tylko 7. Reszta straszna.
Zapuszkowane marzenia (Berlinale Tag 4)
Canned Dreams
The Venue – MGB – Kino, nie należy do największych, MGB pełni na co dzień trochą inną funkcję. Krzeszła chociaż składane, to bardzo wygodne.
The Movie – świetny, mocny dokument, znakomicie sfotografowany. Połączenie historii życiowy naszych bohaterów z tym co robią na co dzień aby jedzonko trafiło do puszki okazało się genialnym pomysłem. Film pochłonął 4 lata z życia reżyserki, co wyraźnie widać na ekranie. Wołowina z Polski.
